Seolah sebuah hologram. Ia terpapar di siling bilik.
Setiap salah satu peristiwa. Setiap salah satu perkara.
Dan seolah seorang dungu. Aku menonton.
Setiap salah satu peristiwa. Setiap salah satu perkara.
Dan seolah si cengeng. Aku menggumam-mungkin bergenang.
Walau terpapar tanpa visual. Tapi masih, seolah hidup-ligat-bersama kelima-lima deria.
Duapuluhtiga aku masih sia-sia. Aku masih tak punya apa.
Apa-apa.
Hati makin usang, pula.
Tali gitar makin berkarat, pula.
Pena patah sejuta, manakala,
Aku masih dan tetap tak mampu mengejar masa, walau ia cuma berjalan dan tak berlari.
1 ulasan:
biasanya kita sendiri takkan nampak apa yang kita dah punya. cuba tanya org sekeliling. mereka pasti jawab 'saya cemburu dengan kamu':) *lama tak singgah sini. hoho.
Catat Ulasan